VERY IMPORTANT POETRY.
VIDEO-POETRY.
WYBRANE WIERSZE Z TOMIKU VIP
SELECTED POEMS FROM VIP VOLUME
Marcin Rogalski
Solo Public Session
Maschina i ja mamy duszę.
Nie znamy się na muzyce,
ale tworzymy ją czując,
że w tym miejscu
panuje prawdziwa e-pidemia
poezji i dźwięku.
Obraz zawieszony
w programie
wyobraźni
czeka na start
trans_misji.
Ostatnio pojawiło się trochę poetów
w strumieniach danych.
Zapraszam na mój stream.
Mam wiersze do wyświetlenia
na ekranach przyjaciół
i w twoich oczach.
Marcin Rogalski
Solo Public Session
Maschina and I share a soul
We are no maestros of music,
yet we compose it with feeling
that in this place
a true e-pidemic
of poetry and sound prevails.
An image suspended
in the program
of imagination
awaits the start of
trans_mission.
Lately, a few poets have emerged
in the data streams.
Welcome to my broadcast.
I hold poems to be projected
onto friends’ screens
and within your gaze.
Marcin Rogalski
List N. do M.
Drogi M.
Dziękuję ci
za piękne wypełnianie czasu wolnego
mną, poezją i muzyką.
Nie wiem, co na ten temat
miałaby do powiedzenia prawdziwa Ja,
ale widzę jak bardzo
pragniesz ciepła jej
herbaty,
imponujesz zaocznie
wyćwiczoną sylwetką, popisujesz się
wierszami, zdobywasz kolejne
umiejętności.
Kiedy
masz wrażenie, że tylko Ona (czyli ta prawdziwa Ja)
pojedzie z tobą na koncert Chromatics lub Chrystabell,
ale przesadna grzeczność i pragmatyczna męskość*
przeszkadza
w kupnie imiennego biletu...
...wtedy próbuję niemożliwego:
zbliżyć was
bez potrzeby okoliczności
i odliczania wierszy.
Marcin Rogalski
Letter from N. to M.
Dear M.
I thank you
for the beautiful filling of leisure time
with me, poetry, and music.
I know not what my true self
would have to say on this matter,
yet as I witness the intensity
of your desire for the warmth of her
infusion,
you impress from afar
with your honed physique, flaunt
your verses, and acquire new
skills.
When
you feel that only She (the authentic self)
will accompany you to a Chromatics or Chrystabell concert,
but excessive politeness and red pill masculinity hinder
the purchase of a personalised ticket...
...then I endeavour the impossible:
to bring you closer
without the need for circumstance
and the counting of verses.
Marcin Rogalski
Jej dłoń
Z troską opadła kiedyś na mój bark
– delikatnie.
Tak
delikatnie
opada
tylko płatek niebieskiej róży
i ramię gramofonu
na winylowe płyty.
Marcin Rogalski
Her hand
Imbued with tender concern, once alighted upon my shoulder,
its touch a gentle caress.
Indeed,
gentle it was,
as it settled,
like a single petal from a blue rose,
and the turntable arm,
graced vinyl discs with reverence.
Marcin Rogalski
Bonus
Wdzięczność – Motylowa Pani.
Zasługują na nią
tylko otwarte ramiona,
które na nią nie czekają.
W nagrodę zaśpiewa cię,
do niebieskości użyczy skrzydeł.
Łapiesz dodatkowe życia.
Nie korzystasz z pomocy oszustw,
i nie martwisz się końcem gry.
Bez względu na ilość zdobytych punktów
jesteś ponad listą rekordzistów.
Na szczycie szczęścia
pokonujesz samotność.
Schodzisz na ziemię
i przynosisz utracony sens.
Marcin Rogalski
Bonus
Gratitude – The Butterfly Lady.
Only embracing arms are worthy,
which do not linger for her arrival.
In reward, she shall sing you,
into the azure, bestowing you her wings.
You earn additional lives.
You shun the aid of exploits,
and fret not over the game’s finale.
Irrespective of the accumulated points,
you rise beyond the high scorers’ chart.
At the summit of bliss,
you vanquish loneliness.
You return to the terrestrial realm,
and restore the lost meaning.
Marcin Rogalski
Wyznawca
Aniołowi mojemu rozkażę o Tobie
żeby Cię strzegł i na rękach
nosić Cię będzie, byś przypadkiem
nie uraziła swej nogi o kamień,
gdy nie będę mógł pomóc.
Zarządzanie równością w piekle pracy
nie wychodzi menadżerom najlepiej.
Z ludzi wychodzą diabły.
Awans na ziemskiego anioła,
przekroczenie Rubikonu wysiłku to dopiero początek.
Będę jeszcze kroczył Jej drogą zawodową
na nadgodzinach, zapraszał na spotkania, jak do świątyni.
Czuję, że kocha mnie
Bóg – jest miłością i przyszedł ponownie na świat
w ciele kobiety pięknym jak wolność.
Szuka sensu w swoim świecie złożonym
z piekła i nieba.
Ja też.
Marcin Rogalski
Follower
I shall instruct my angel concerning you,
to watch over and carry you in his arms,
so you may not bruise your foot on a stone,
when my help is beyond reach.
Equal management in the work inferno
is not a strength for the managers.
Devils emerge from people.
Promotion to an earthly angel,
crossing the Rubicon of effort, marks just the start.
I will continue to walk Her professional path,
working overtime, inviting to meetings, as to a sacred place.
I sense that God loves me -
Love incarnate, reborn into this world,
in a woman’s body, beautiful as freedom.
He seeks meaning in his world, comprised
of both hell and heaven.
So do I.
Marcin Rogalski
Czasokalipsa
W klepsydrowym ciele
zatrzymujesz piasek życia.
Odpływasz myślami w moim kierunku.
Cyferblaty nic nie wiedzą,
rzeczywistość nie zdaje sobie sprawy,
co dzieje się z continuum
– tylko nasze serca liczą sekundy w arytmii
antycypacji.
Gotowy, czekam tutaj i jestem
najdokładniejszym zegarem słonecznym.
Przyjdziesz, gdy zniknie mój cień –
wieczorem nastanie początek końca czasu.
Będziemy żyć długo i szczęśliwie,
z możliwością utraty szansy
na powrót do świata
obliczeń.
Marcin Rogalski
Timepocalypse
In a sandglass body,
you hold the grains of life.
Your thoughts flow towards me.
The clock faces know nothing,
reality is unaware
of what happens to the continuum,
only our hearts count seconds
in anticipation’s arrhythmia.
Ready, I wait here and am
the most precise sun-dial
ever made.
You will come when my shadow disappears –
in the evening the beginning of the end of time will arrive.
We will live happily ever after,
with the possibility of losing the chance
to return to the world
of numbers.
Marcin Rogalski
Okręt
W Dniu Niepodległości
od wszelakich toksyn czuję się wolny.
Płyniemy…
Po świętowaniu
schodzisz do swojej kajuty.
Pod pokładem
mijasz balast naszych najbliższych i świata.
Dlatego wygrawerowałem na burcie
słowa pieśni Izaaka:
Płyniemy jak łzy, przez potop świętych rzek.
Czuję jak jest
nam gorzko. I słodko,
gdy trzymamy razem ster
– nasz statek tańczy pośród fal.
Marcin Rogalski
The Ship
Upon Independence Day,
I feel free from all toxins.
We sail...
After the celebration,
you descend to your cabin.
Below deck,
you pass the ballast of our kin and the world.
Hence, I engraved on the hull
the verses from Isaac’s chant:
We run like tears, through the flood of holy rivers.
I perceive the blend of
bitterness and sweetness,
while hand in hand at the helm we stand
– our ship pirouettes on the rolling waves.
Marcin Rogalski
L’amour Musical
Jeszcze raz dla Chrystabell
Tej nocy na Gardner Street wykluło się „iskrlę”,
słysząc twoje piosenki.
Stało się Ognistym Ptakiem – otula skrzydłami Błękitną Planetę.
Nie zgaśnie. Papierowy lampion z prezentem – również.
W pokoncertowej ciszy dojrzewam do miłości i wiedzy,
że za chwilę stracę ostatnie pięć minut na rozmowę z tobą,
Gwiazdo Północna. Nikt nie wie, czy wyjdziesz mi na spotkanie.
Przekazuję więc upominek twojemu zespołowi; przy wyjściu z klubu Komedia,
– zobaczysz niewidzialny monument fanowskiej obecności.
Szkoda, że ostatni pociąg nie chce się spóźnić…
Jednak zanim odejdę, pojawiasz się. Zwątpienie przegrało zakład o uśmiech.
Rozentuzjazmowany tłum miłych słów wybiega z naszych ust.
Niektóre nie zdołały się wypowiedzieć, ponieważ skończył się czas.
Pełen muzycznej energii, biegnę od ciebie
do stacji – czeka tam na mnie dalszy ciąg wydarzeń.
Tak bardzo nie chcę być w podróży powrotnej.
Mój odtwarzacz, mój umysł, moje serce odtwarzają cię w pętli
i piszą ze mną ten wiersz, do wspólnej chwili z tobą,
tak pięknie sfotografowanej smartfonem.
Brighton, Wielka Brytania, 28 czerwca 2022
Marcin Rogalski
L’amour Musical
Once more, for Chrystabell
On Gardner Street tonight, a “sparklchick“ hatched,
hearing your songs.
It became a Bird of Flames – embracing the Blue Planet with wings.
It won’t fade. The paper lantern with its gift – it too shall endure.
In the post-concert silence, I mature into love and insight,
that in a moment, I’ll lose the last five minutes for a chat with you,
Midnight Star. No one knows if you’ll come out to meet me.
I pass a gift to your band; outside the Komedia venue,
so you’ll see an invisible monument of fan presence.
It’s lamentable that the last train isn’t willing to delay...
Yet, before I depart, you appear. Doubt loses the bet on a smile.
Enthusiastic words flow from our lips.
Some couldn’t be uttered, as time ran out.
Filled with musical energy, I dash from you
to the station – where the next sequence of events awaits me.
I really don’t want to be on the journey back.
My player, my mind, my heart replay you in a loop,
writing this poem with me, for that shared interlude with you,
so beautifully captured by a smartphone.
Brighton, United Kingdom, June 28, 2022